บทที่ 144 บรรเทาทุกข์? (100%)

บูรณิมาตื่นมาอีกทีฟ้าก็มืดเสียแล้ว หญิงสาวบิดขี้เกียจ ขณะลืมตาขึ้น แล้วก็ต้องชะงักค้างเติ่ง เมื่อสายตาปะทะเข้ากับรอยยิ้มอ่อนโยนของคนที่เธอไม่เห็นหน้ามาหลายวัน

“ตื่นแล้วเหรอจ๊ะ หิวไหม…กินข้าวเลยหรือเปล่า ผมซื้อของกินมาฝากบี๋เยอะแยะแน่ะ”

คนที่ยังนอนตะแคงข้างมองเธอตาปรอยเอ่ยเสียงนุ่มละมุนเอาใจ พ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ